مقایسه اثر افزودن آنتی بیوتیک و پروبوتیک به عنوان محرک رشد به جیره غذایی بر عملکرد تولیدی جوجه های گوشتی

هدف : مطالعه اثرات ناشی از به کارگیری دو نوع ترکیب محرک رشد مختلف بر روی بازده تولیدی جوجه‌های گوشتی. طرح : طرح آماری کاملا تصادفی. حیوانات: 540 قطعه جوجه یکروزه گوشتی جنس نر از سویه تجاری راس 208. روش : استفاده از سه گروه درمانی و تغذیه آنها به ترتیب با جیره غذایی فاقد هرگونه ترکیب محرک رشد، جیره غذایی حاوی g/Kg1/0 آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین، و جیره غذایی واجد g/Kg1/0 ترکیب پروبیوتیک تهیه شده از مخلوط کشت دو باکتری Bacillus Subtilis CH201 Bacillus licheniformis CH 200 در طول آزمایش، محاسبه وزن بدن، مقدار غذای مصرفی و ضریب تبدیل غذایی در سنین 21، 42 و 49 روگی. تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از آزمون تجزیه واریانس جهت تعیین اثر افزودن ترکیبات مورد آزمایش به جیره‌های غذایی و آزمون توکی برای پی بردن به اختلاف بین گروههای درمانی. نتیجه‌گیری : بر اساس نتایج حاصل می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود که افزودن هر یک از دو ترکیب آنتی بیوتیک یا پروبیوتیک مورد استفاده در این برسی تجربی به جیره غذایی، سبب بهبود بازده تولید جوجه‌های گوشتی در مقایسه با گروه شاهد گردید. از سوی دیگر علی رغم برتری نسبی به کارگیری آنتی بیوتیک نسبت به پروبیوتیک در این آزمایش، به دلیل عدم وجود اختلاف آماری معنی‌دار بین نتایج حاصل از افزودن این دو ترکیب به جیره غذایی و بروز عوارض احتمالی ناشی از مصرف آنتی بیوتیک، به نظر می‌‹سد استفاده از ترکیب تهیه شده از کشت مخلوط دو باکتری Bacillus licheniformis CH 200 , Bacillus subtilis CH 201 به عنوان محرک رشد می‌تواند قابل توصیه باشد.